Dit is een kanttekening bij wat de auteur schrijft op pag
193 onderaan. Iets in de zin van: wij kunnen van de Tanzanianen niet verwachten
dat zij in één generatie de ontwikkelingsgang volbrengen. Dit klinkt als eurocentrische beschouwing.
Weet de auteur dat er een Swahili beschaving is die duizend jaar oud is net als de onze? Die ook waarden heeft, net als de onze? Dat Kilwa in Zuid Tanzania in de twaalfde, dertiende eeuw net als Brugge toen een centrum was van internationale handel en cultuur? Dat Stone Town net als Amsterdam een eeuwenoud centrum is waar “collectief bewustzijn is vastgezet”?
Wie de voorgeschiedenis van de globalisering bestudeert kan goed terecht in Tanzania. Dit is een van die plekken op aarde die zich uitstekend lenen voor de studie van de ingewikkelde geschiedenis en de talloze multiculturele complicaties van de globalisering. Wat een boeiend en complex kluwen, historisch, politiek, altijd weer, ook vandaag nog. Een Afrikaanse Swahili beschaving en bevolking, eeuwen lang beïnvloed, gemengd en vaak gedomineerd van buiten uit. Een prachtig verwaarloosd eiland met zeer oude Swahili cultuur, zichtbaar in talloze gebouwen, portieken, monumenten. Een wat de eilanden betreft bijna homogeen islamitische bevolking in een politiek zeer roerig gebied, mede omdat Zanzibar toch net niet een onafhankelijke natie is. Afrikanen, Arabieren, Indiërs, Europeanen wonen, trouwen, leven er allemaal door elkaar sinds eeuwen. Een zeer arm land met prachtige stranden en veel verborgen rijkdom zoals olie en gas langs de kustgebieden.
Karel van
Hoestenberghe
